| |
| | το καστρο |  | | |
Ανάμεσα σε πολλά κάστρα σε μια πολιτεία κάπου υπάρχει ένα κάστρο μοναδικό … Πανύψηλοι τοίχοι το περιτριγυρίζουν.
Στα τοίχοι σκαρφαλώνει μια ψηλή, λευκή, τριανταφυλλιά, πανέμορφη με ευωδία μοναδική! Καλύπτει πυκνά γύρω γύρω τα τοίχοι.
Αν κοιτάξεις μέσα από τις μικρές χαραμάδες που υπάρχουν στα τοίχοι, βλέπεις ένα μικρό πανέμορφο κάστρο, με όμορφους κήπους, φωτεινό, και αν είσαι τυχερός θα την δεις την ώρα που βγαίνει, μια κοπέλα, χορεύοντας, ακολουθώντας την πανέμορφη μουσική που ακούγεται μέσα από το κάστρο.
Χαμογελά, με τα πανέμορφα κόκκινα σαρκώδη χείλι σαν ώριμα κεράσια, φωτίζοντας ακόμα πιο πολύ το κατάλευκό δέρμα του προσώπου της, δε θα δεις όμως ποτέ τα μάτια της, είναι πάντα κρυμμένα, μέσα στην σκιά του κατακόκκινου μαντιλιού που φοράει στα καστανόξανθα μαλλιά της, τα κρύβει, τα κρύβει με προσοχή!
Γιατί άραγε?
Πολλοί ονειρεύτηκαν να δουν τα μάτια της να δουν την λάμψη τους … Φαντάστηκαν πως θα είναι να την αγγίξουν, και να πάρουν ένα της φιλί… Να κλέψουν ένα χαμόγελο της.. Όμως κανείς δεν κατάφερε να ανεβεί τα τοίχοι.. Τα αγκάθια από της τριανταφυλλιάς ήταν πολλά και πονούσαν, τα τοίχοι πυκνά καλυμμένα τόσο που δεν κατάφερναν να βρουν της είσοδο. Μερικοί επιμένουν! Για λίγο … Τα παρατούν γρήγορα…
Και η κοπέλα κάθε φορά που κάποιος τολμά να δοκιμάσει να μπει στο κάστρο, χορεύει με μουσικές χαρούμενες και γελά! … και φτιάχνει κατάλευκα στεφάνια από τα τριαντάφυλλα στα τοίχοι..!!
Όταν όμως κάποιος απογοητεύεται και παρατάει την προσπάθεια, κάθετε σε μια γωνία, του κήπου της και ακούει μουσική, και δάκρυα κυλούν στα κατάλευκα μάγουλα της, και στα μισάνοιχτα χείλη της …
Στα χέρια της κρατάει το στεφάνι με τα τριαντάφυλλα και μαδάει τα πέταλα ένα ένα… βάζοντας κάθε πέταλο, προσεκτικά, σε κουτάκι. Κάθε φορά και σε διαφορετικό, κάποτε μικρό, μεγάλο, στρογγυλό, τετράγωνο, όμως πάντα πανέμορφα στολισμένο. Προσεχτικά όταν γεμίσει με όλα τα πέταλα το τοποθετεί με ευλάβεια και προσοχή σε ραφάκια , μέσα σε ένα δωμάτιο του κάστρου… Ένα δωμάτιο που φωτίζετε από ένα και μόνο παράθυρο, από αυτό το παράθυρο μπαίνει τόσο όμορφο κατάλευκο φως ! Είναι ένα παράθυρο σε σχήμα καρδιάς…
Αυτό το δωμάτιο είναι το πιο αγαπημένο και σημαντικό για την κοπέλα, συχνά, ανοίγει το παράθυρο και ξεσκονίζει τα κουτάκια, με προσοχή… κάποια τα ανοίγει και παίρνει στα χέρια τα πέταλα και τα μυρίζει… το άρωμα τους… κάθε κουτάκι ευωδιάζει διαφορετικά … παράξενο ε? πως είναι δυνατό αφού είναι από την ίδια τριανταφυλλιά? κι όμως, κάθε ένα έχει διαφορετικό μοναδικό άρωμα, και κάθε ένα την κάνει να χαμογελά διαφορετικά, μερικά ακόμα την κάνουν να δακρύζει…
Ψηλά τα τοίχοι του κάστρου … πολύ αιχμηρά τα αγκάθια τις πανέμορφης και ευωδιαστής τριανταφυλλιάς… Κανείς δεν είχε την υπομονή και την επιμονή, το θάρρος, να τα περάσει, …και η κοπέλα συνεχίζει να κρύβει τα μάτια της … με προσοχή…!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
monajia
24-10-2012 @ 17:49 | ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ..................
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | Μαυρομαντηλού
24-10-2012 @ 19:31 | Κανείς δεν είχε την υπομονή και την επιμονή, το θάρρος, να τα περάσει, …
Μήπως θέλει να τους πεθαίνει όλους κα μετά να τους στοιχειώνει εκεί στα κουτάκια της;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
μήπως είναι τόσο ανώμαλα βιτσιόζα που τους θέλει κλεισμένους στα κουτάκια και όχι στη ζωή της;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Ξέρετε.. καμια φορά εξαντλούμε τους άλλους επίτηδες.Ως δικαιολογία ότι κανείς δεν άντεξε για να είναι μαζί μας.
Καμιά φορά η σκληράδα δεν είναι και ό,τι πιο έντιμο!!!!!!!!!!!!!!!!!
Λοιπόν αν η κοπελιά δεν ξεχερσώσει λιγα αγκαθάκια, να ανοίξει ένα μικρό πέρασμα για τους ταλαίπωρους,
θα είναι η ίδια μια καλή σκροφίτσα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!]
Όχι δεν της χαρίζομαι εγώ αυτηνής.Δεν τη λυπάμαι!!!!!!!!!!!!!!!!
Αυτή στραγγαλίζει τις προσπάθειες αυτών που την πλησιάζουν!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Είναι στρίτζο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::angry.:: ::angry.:: ::angry.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
