| |
Η ψυχή σου θάλασσα
άσπρη,
Τα κύματα αφήνουν σταγόνες στις άκριες των ματιών σου.
Με κοιτάς, με κοιτάς,
.με κοιτάς και φωνάζεις.
Φωνάζεις και γελάς δυνατά,
Με ένα γέλιο ορμητικό ,εξουσιαστικό
Το γέλιο που πάντα ζήλευες,
Και έψαχνες αφορμή για να φορέσεις.
Και τώρα το απαιτείς.
Δεν το απαιτείς-το κλέβεις.
Ναι!
Το κλέβεις με βία !
Το αρπάζεις πίσω από την πλάτη της ζωής σου.
Και αυτή σε κοιτάζει με απορία
Δε σε ξέρει!
ποτέ δε σε ήξερε.
Την κοιτάς στα μάτια και φωνάζεις.
Φωνάζεις δυνατά- ποιο δυνατά.
Και αυτή κλείνει τα αυτιά και σου γυρίζει την πλάτη,
Και εσύ την αρπάζεις από τους ώμους και την γυρνάς.
Την κοιτάς στα μάτια και φωνάζεις
ότι είναι δική σου.
Με κοιτάς, με κοιτάς
με κοιτάς και χαμογελάς.
Και οι σταγόνες γίνονται πετράδια
Και πέφτουν στα πόδια σου.
Τα σηκώνεις και μου τα χαρίζεις,
και μου γυρνάς την πλάτη
και φεύγεις!
Δε με κοιτάς ποια,
Ελπίζω να χαμογελάς.
Όχι ! δεν ελπίζω
Είμαι σίγουρος ότι χαμογελάς.
Γιατί είσαι η Ελένη ,
Γιατί είσαι Αγάπη.
Και αν τα μάτια μου
κοιτάν τα πετράδια και χαμογελάνε
ένα μικρό παιδί έχει κάτσει πάνω στην καρδιά μου
και θυμωμένο μου έχει γυρίσει την πλάτη.
Έχει σφίξει τις γροθιές του και σιγοκλαίει,
γιατί του λείπεις
του λείπεις πολύ
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
