Αφιερωμένο σε ένα άτομο που σημάδεψε - περισσότερο με την απουσία του παρά με την παρουσία του- τη ζωή μου
...για ότι λάθος έχουμε κάνει και για ότι περίεργο μας ενώνει...
Ήταν παράξενη η τροχιά της σχέσης μας..
Σαν σταματημένο κύκλωμα,
που κάθε φορά έπρεπε να ενώνουμε τα κομμένα καλώδια για να ξαναλειτουργήσει.
Κανένα συναισθηματικό φορτίο δεν μεταφερόταν κατευθείαν, κανονικά.
Σαν μια παράξενη μοίρα να είχε καταδικάσει αυτή τη σχέση συνεχώς να λοξοδρομεί!
Μια μόνιμη εκτροπή ήταν αυτός ο έρωτας,
κι εμείς καταδικασμένοι να μην ξέρουμε που πάμε
και να πηγαίνουμε συνεχώς αλλού..
