| |
Μικρές παραμυθοφανείς ιστορίες
Λάκη παραλ..ειπωμένα.
Παρ’ ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα, είχα ησυχάσει από εκείνον τον ανεκδιήγητο φίλο μου τον Λάκη, κατά βάθος, πάντοτε με διακατείχε, ένα ανήσυχο προαίσθημα πως κάπου , σύντομα, θα τον ξανατρακάρω.
Και ώ του θαύματος , τον συνάντησα καταμεσής στην πλατεία να βρίζει και, να χτυπιέται αναψοκοκκινισμένος , σε έξαλλη κατάσταση!
Πλησιάζω με φιλική αλληλεγγύη και τον ρωτώ, γεμάτος απορία.
Λάκη …αγόρι μου τι, έπαθες , τι τρέχει?
Άστα Μάκη μου, άστα. Με απάτησε η ρουφιάνα, με απάτησε!
Τι μου λες ρε φίλε, σου έκανε τέτοιο κακό?
Απάτησε ποιόν, εμένα Μάκη μου που της φέρθηκα κιμπάρικα , που απέναντι της στάθηκα κύριος με κάπα, κεφαλαίο! Τόσα χρόνια, την είχα με το σις και με το σας… Κατάλαβες Μάκη μου την αχάριστη, την άπονη!
Εντάξει φίλε κατανοώ τον πόνο σου και αναγνωρίζω πως , ένα τέτοιο γεγονός είναι δυσκολοχώνευτο … Αλλά, κάνε την καρδιά σου πέτρα για να το ξεπεράσεις, ειδεμή….
Μάκη, δεν κατάλαβες καλά εμένα, με φωνάζουν Λάκη Ντερβισόπουλο και κάτι τέτοια δεν τα σηκώνω, θα τις ρουφήξω το αίμα, «πέταξε άγρια , ένα επικίνδυνο υπονοούμενο» με το καλαμάκι .
Στάσου ρε φίλε γιατί κάπου το παρατραβάς είπα, προσπαθώντας να καλμάρω την εκρηκτική του υπερένταση.
Είναι τώρα κουβέντες αυτές για αίματα και καλαμάκια με την μόρφωσή μας, στην ηλικία μας?
Ίσα, ίσα τώρα της χρειάζεται τέτοιο σκληρό μάθημα για να μην τολμήσει να το ξανακάνει ποτέ.
Λάκη, σκέψου λίγο ώριμα προτού κάνεις καμιά τρέλα και την πληρώσεις ακριβά, προσπάθησα να τον αποθαρρύνω.
Μωρέ τέρμα! Το είπα, το αποφάσισα και, θα την εκτελέσω!
Λάκη μου, εντάξει μπορώ να σου δώσω χίλια δίκια αλλά να μην ξεχνάς πως ο διάβολος, έχει πολλά ποδάρια και , μετά, σκέφτηκες το μετά?
Τίποτε , δεν ακούω τίποτε, το πολύ, πολύ για να γλυτώσω τα επακόλουθα να δώσω τέρμα στην ζωή μου, ν’ αυτοκτονήσω!
Πίσω μου σ’ έχω σ….. σταυροκοπήθηκα ακούγοντας τις θανατηφόρες σκέψεις του!
Ενδεδυμένος το ρόλο του ναυαγοσώστη και κάνοντας εναγωνίως μια απέλπιδα προσπάθεια να τον καλμάρω, τον έπιασα αγκαζέ λέγοντας…
Μέχρι να αποφασίσεις το αποτρόπαιο εγχείρημα, δεν πάμε απέναντι στο ζαχαροπλαστείο να σε τρατάρω, μια σοκολατίνα κι’ ένα χυμό μπας και, ηρεμήσεις ?
«Με κοίταξε έμφορτος απόγνωση, θυμό και λύπη» …
Αχ φίλε! Καλά το λένε ότι , είσαι …άγιος άνθρωπος, τέλος πάντων πάμε μα… να ξέρεις, όπως με στραπατσάρισε έτσι, θα την στραπατσάρω.
Καλά , καλά, πάμε και, είθε ο μεγαλοδύναμος , να σου δώσει φώτιση.
Την ώρα που ο Λάκης χλαπάκιζε με δυο τρείς κουταλιές δυναμικά την σοκολατίνα μουρμούρισα δειλά και, δεν μου λες με κανέναν γνωστό, ντόπιο πρόσωπο, σου πέρασε το … θέλω να πω, σου έκανε το χουνέρι?
Όχι με ξένο, ένα Γερμαναρά, απάντησε ξερά.
Ε΄ κι’ αυτή, τέτοια εποχή στην κρίση βρήκε να σ’ …απογοητεύσει με Γερμανό… χάθηκαν οι πατρ…..
Για αυτό σου λέω Μάκη, « με διέκοψε « θα την ξεκληρίσω στο λεπτό,
«άρχισε πάλι να φωνάζει νευριασμένος» ακούς εκεί, να μου κάνει τέτοια κασκαρίκα. Τι ήθελε η αφιλότιμη και δε σχιζόμουνα …. Σταυρόλεξο γύρευε, τρέχα Λάκη. Περιοδικό η εφημερίδα την ενδιέφερε,, ξανάτρεχα Λάκη. Σοντούκου της άρεσε, πρώτος και καταϊδρωμένος ο Λάκης . Σοκολάτα υγείας φώναζε, σούζα ο Λάκης τα πάντα, στην διάθεση της ώστε, να μην της λείπει τίποτε και, να μου φερθεί …αδελφέ τόσο σκάρτα βρε, θα την σβήσω απ’ τον χάρτη και, ας πάω κατά διάολου!
Διαβλέποντας την νέα έξαρση εκνευρισμού για να τον ηρεμίσω, τον κέρασα μια ακόμη, «τούτη τη φορά» πάστα φούρνου. μαζί μ’ ένα δίπατο ποτήρι χυμό πορτοκάλι που ρούφηξε με μιας προτού, επανέλθω…
Δεν πιστεύω να έμαθες και , το όνομα του εραστή? Ξαναρώτησα περίεργος.
Μωρέ όλα τα έμαθα και το όνομα του και πόσα χρόνια είναι μακαρίτης … όλα σου λέω.
Μακαρίτης? Πετάχτηκα ξαφνιασμένος.
Λάκη μου, τι εννοείς όταν αναφέρεσαι στο ότι ο τοιούτος είναι …Με μακαρίτη σε απάτησε?
Ναι για.
Πω, πω βίτσια η …κυρία …νεκρόφιλη δηλαδή ! Αυτό κι’ αν είναι ρεζιλίκι Λάκη μου.
Ποια κύριε ρε Μάκη, ποιος , μίλησε για γυναίκα?
Εσύ Λάκη μου τόση ώρα γεμάτος απόγνωση δεν έλεγες πως , σ’ απάτησε τόσο αισχρά που, θα την κατακρεουργήσεις?
Εγώ Μάκη μου αναφερόμουνα στην μνήμη μου που άρχισε, να με απατά με τον Αλτσχάιμερ δεν υπονοούσα τίποτε για γυναίκα …Και αφού εν’ το μεταξύ είχε καταφέρει μια σοκολατίνα και ένα αμυγδαλωτό , βλέποντας εμένα, «το κορόιδο» να τον κοιτάζω αφηνιασμένος, με …αναμμένα τα λαμπάκια , «προνοώντας ότι μπροστά του είχε τον …δολοφόνο του» ο αμάκας,, πρόλαβε να την κοπανίσει δίχως να …πετάξει ούτε, ένα ευχαριστώ για τα κεράσματα βρε, …Αδελφέ!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
