| |
Σ’ ένα άδειο κρεβάτι
μοναξιά σαν αδράχτι
με τυλίγει τις νύχτες
με σκεπάζει με πίκρες
κατακόκκινο νήμα
των φιλιών σου το κρίμα
τις στιγμές μου υφαίνει
στη ζωή που διαβαίνει
κι ο έρωτας σου ένας κόμπος
της ζωής μου είναι όλος
ένα ασίγαστο πάθος
ασυγχώρητο λάθος
που μαζί του με παίρνει
ο αργαλειός σαν υφαίνει
μ’ ανεξίτηλο γκρίζο
ότι γύρω μου αγγίζω.
Στων ματιών μου την άκρη
μοναχό του ένα δάκρυ
κι ένας έρωτας ψεύτης
της ζωής μου καθρέφτης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
