| |
Τίποτα δεν βρίσκω
Άλλο να σου γράψω
Τα πάντα μ’ εγκατέλειψαν
Και μέσα μου με στέρεψαν
Από τότε που ‘φυγες
Ίδιο είναι το χτες
Όλα έχουν μαύρο χρώμα
Και ο χάρος να νε λιώμα
Με το αλκοόλ που κοινωνάμε
Τις βραδιές που δεν κοιμάμαι
Μα προσμένω στη ζωή
Μήπως και φανείς εσύ
Και προσμένω λίγο φώς
Στης ψυχής σου τον βυθό
Σε προσμένω μια στιγμή
Να γυρίσεις πάλι εσύ
Κι όμως μόνος μένω (κι όμως μένω μοναχός)
Εσένα να προσμένω (στης καρδιάς μου το κενό)
Πίσω δεν ξαναγυρνάς
Κι αν στο μυαλό μου τριγυρνάς
Μ’ αφήνεις πάλι μόνο
Να μετρώ τον πόνο
Και η καρδιά δεν δέχεται
Να χτυπήσει σκέφτεται
Το μυαλό ν’ αρνείται
Να σ’ αφήσει προσποιείτε
Μα προσμένω στη ζωή
Μήπως και φανείς εσύ
Και προσμένω λίγο φώς
Στης ψυχής σου τον βυθό
Σε προσμένω μια στιγμή
Να γυρίσεις πάλι εσύ
Κι όμως μόνος μένω
Εσένα να προσμένω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
