πάντα υπάρχει μια Άνοιξη...οι χειμώνες ανίσχυροι στο μεγαλείο της όρασης...όταν έχεις ανοιχτές τις πόρτες της ψυχής...
Απομεσήμερο…
στην πλατεία ο ήλιος ξεδιπλώνεται…
αγγίζει τα κύτταρα θαλπωρής χάδι…
" Θυμίζει "
τα βελούδινα χέρια σου…
δυο λευκά δαντελένια σύννεφα…
σχηματίζουν ένα ζευγάρι ουράνια τόξα...
φλερτάρουν έντεχνα τις σκέψεις μου…
" Θυμίζουν "
το υπέροχο χαμόγελο σου…
οι λέξεις σου στολίζουν τα κλαδιά των δένδρων…
μελωδίες ηχούν από φτερωτούς επισκέπτες…
διασκευάζουν ερωτικές συναυλίες…
" Θυμίζουν "
του πάθους μας τις στιγμές...
χαράζει κόκκινη γραμμή η φύση...
αισθήσεις βαπτισμένες στις ηδονές…
ανένταχτες πτήσεις απ' τις Ψυχές...
Στο απέναντι τραπεζάκι...
σκόρπια ποτήρια μπύρες...
μιλούν για δουλείες...
κι εγώ πίνω καφέ...
το τσιγάρο στα χείλη...
γράφω ποίηση...
για Σένα...
για Μένα...
για τον έρωτα μας...
Αγάπη...
