Δοξάστε που ο Θεός μας χάρισε μυαλό…εκτινάξτε την καρδιά σε άναρχους παλμούς…παραταχτείτε κόντρα στην καθημερινότητα…σε εγκάρσια τομή ζωής ερωτευτείτε…Στέλιος Κ.
Επαναστατώ αυτόνομα…
προ-καλώ εξ-εγέρσεις…
άγρια άτια οι σκέψεις…
οι οπλές σκάβουν τον χρόνο…
λυσσαλέα Ρίχτερ…
σαρώνουν αναμονές…
σύννεφα έγχρωμης ομίχλης…
διψασμένες στέρνες γλώσσας…
καρφωμένη όραση…
στις τροχιές απ’ τους λεπτοδείκτες…
ερωτική όαση…
ορθάνοιχτες παλάμες πόθων…
παρανάλωμα καρτερικό…
σαρωτική εισ-βολή…
καμένη γη…
λεηλατήσεις ακραίες…
διψασμένης φύσης…
κτήση επιθυμιών…
Αγαπημένη…
φλερτάρω την άγρια Δύση…
δίχως εγκράτειες…
φουρτουνιασμένος ωκεανός…
βυθίζω στα σπλάχνα μου…
κόκκινα φεγγάρια…
ματώνω το σύμπαν…
θρυμματίζω αχαλίνωτα…
τον πίνακα της καρδιάς…
Αγαπημένη…
δαγκώνω τα χείλη…
χείμαρροι το αίμα…
πύρινες ηδονές…
ανένταχτες διαστολές…
παραμονεύουν γρυλίζοντας…
αγωνιούν πεινασμένα…
κατασπαράζουν δίχως οίκτο…
διεισδύοντας κάθετα…
γκρεμίζοντας παραδείσους…
εμφυτεύοντας αμαρτίες…
στην κόλαση του κορμιού σου…
μεταίχμιο…
δικής μας …
εγκάρσιας συν-εύρεσης…
Αγαπημένη…
θα ραγίσει η νύχτα…
στην εκπόρνευση…
του δικού μας…
κολάσιμου έρωτα…
