| |
σαν μια ταινια περναει η ζωη μπροστα απ τα ματια μου
κι εγω μαζευω λιγο λιγο τα κοματια μου
θα συνηθισω φευγοντας ειπες την απουσια σου
παρεα να χω μονο μια φωτογραφια σου
δε συνηθιζεται σου λεω δε συνηθιζεται
νιωθω μακρια σου τη ζωη να χαραμιζεται
ωρα την ωρα μερα τη μερα και πιο ευαλωτος
με αλυσιδες σφιχτα δεμενος ειμαι αιχμαλωτος
ερωτας ησουν μοναδικος κι ανεπαναληπτος
ερωτας ησουν μοναδικος κι ανεπαναληπτος
φωτογραφιες και γραμματα μου ολα τα εσκισες
ετσι απλα χωρις αιτια μ αντικατεστησες
φευγω μου ειπες για να μαθω την αξια σου
να συνηθισω να ζω με την απουσια σου
δε συνηθιζεται σου λεω δε συνηθιζεται
νιωθω μακρια σου τη ζωη να χαραμιζεται
ωρα την ωρα μερα τη μερα και πιο ευαλωτος
με αλυσιδες σφιχτα δεμενος ειμαι αιχμαλωτος
ερωτας ησουν μοναδικος κι ανεπαναληπτος
ερωτας ησουν μοναδικος κι ανεπαναληπτος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
