| |
υπάρχουν φορές που-χωρίς καμία αφορμή-δάκρυα ξεπροβάλουν στις άκρες των ματιών μου.
είναι τα δάκρυα εκείνα που δεν έτρεξαν όταν έπρεπε.
που τα φυλάκισα μέσα μου ,είτε από ντοπή είτε από αφηρημάδα.
και όταν οι φύλακες αποκοιμηθούν ,νομίζοντας οτι πια δε μπορούν να φύγουν,
αυτά δραπετέυουν,κυλώντας ανενόχλητα πανω στο ανυποψίαστο πρόσωπο.
ένα πρόσωπο που παρά την έκπληξη του,
δέχεται το ζεστό τους άγγιγμα με ευγνωμοσύνη,
και τα αποχαιρετά με ένα φιλί,
καθώς διαβαίνουν τα μισόκλειστα χείλη,
για να χαθούν έπειτα για πάντα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
