| |
Σε θέλησα,
Ήσουν όμως αλλουνού.
Με σώμα μελανό,νυχτερινό και χνούδι λευκό του γιασεμιού.
Ξημέρωσες σαν εκείνο ρίγησε στην ανάσα ζώου
Μεγάλου σαν πλανήτη
Αδιάκριτου σα λεπιδόπτερο
Αγχωμένου σα νιογέννητο.
Κεραυνός ο φόβος σου,αναίτιος.
Δε μου αρέσουνε οι έρωτες,μονάχα οι στιγμές.
Να ξεχάσω τις αποσκευές μου στο αστρικό στόμα σου.
Ήθελα να απολέσω τον εαυτό μου,
Να γίνω παπαρούνα ωμή να με μασήσεις,
Και τα αποφάγια όνειρα,
κομήτες να χαλάσουνε τη γη και το κορμί μου.
Στάχτες να'χουν την ευωδιά της αμέλειας.
Στην αγρύπνια της σελήνης άναψα τα μάτια μου,
γυρεύοντας με λευκό φως να κάψω την αρτιμέλειά σου.
Σε ήθελα σακάτη,γαλανέ
Να στερηθούν οι θάλασσες το χρώμα από τον ίσκιο σου.
Πλανήτες να αποικήσουνε στο σώμα μου και,
Έρωτες πλαγιάζοντας με μνήμες,
να τίκτουνε μετάνοιες
Για κείνες τις στιγμές που δε σ'αγάπησα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
