| |
Το δωμάτιο άδειο και υγρό
το πάτωμα τρίζει σε κάθε βήμα
αχ πως θα θελα να μέναμε εδώ
για να γεμίσει ο τόπος αυτός με ζωή.
Χωριστά αν ζούμε εμείς οι δυο
είμαστε δυο κορμιά ξένα
δυο ψυχές χαμένες
στου ορίζοντα τα μαύρα δειλινά
άλλα χέρια σου χαϊδεύουν το λαιμό
άλλα χείλη μεθούν στην υφή
του δέρματός σου
στο δέρμα αυτό , που κάποτε εγώ
κέντησα μαζί τον έρωτα και τον πόνο
σε μια σταυροβελονιά κέντησα
τόσα όνειρα και τόσες ελπίδες
για σένα και για μένα.
Κι ας μην το θες
εγώ τα βράδια στα όνειρά σου
θα γλιστρώ
για με βλέπεις όταν κλαις
στη μοναξιά σου συντροφιά θα σου κρατώ
κι όταν με ορμή χτυπά η ζωή
τα δάχτυλά σου θα τυλίγονται γύρω
από τη μέση μου
και το κεφάλι σου θα βρίσκει γαλήνη
στο στήθος μου
θα ελευθερώνεις εκεί κάθε κρυφή σκέψη
που σε πονά και που σε πνίγει.
Η ζωή μου όλη ένας Γολγοθάς
κι εσύ δεν είσαι δίπλα μου να με βοηθήσεις
το χέρι μου στην λύπη δεν κρατάς
δεν έμαθες ποτέ να μ' αγαπάς
μα κάποτε θυμάμαι , σ' αγάπησα εγώ
μπορεί να είναι αργά μα το ομολογώ
δεν πειράζει για το καλό σου όλα τα μπορώ
τον πόνο απ' το στήθος σου ας πάρω
και μετά ας σταυρωθώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
