Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
133521 Τραγούδια, 272375 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Φωνές αδύναμες
 
Δεμένες με ένα παραστράτημα
με στίχους μαγεμένες οι φωνές μας
φυλούνε φαύλες μύριες εμμονές μας
μέσα στου νου μας τ’ αλαφρό περπάτημα.

Πλεγμένες σε ένα παραπάτημα
με θρήνους γλείφοντας τις αμυχές μας
φλέγονται λιγωμένες οι ψυχές μας
σ’ ένα μοιραίο της ζωής αμάρτημα.

Μα πώς ν’ ανοίξουμε φτερά διάφανα;
Πώς ν’ ανταμώσουμε βλέμμα γαλήνης;
Θλιμμένες παραπαίουν οι ενοχές μας.

Μέσ’ από σφαίρες γυάλινες περήφανα
κλεισμένες στις ομίχλες της ευθύνης
αντανακλούν απλώς οι προσμονές μας.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ψάχνοντας για τ’ ανέφελα ζητάς τη λύτρωσή σου.
 
ΛΥΔΙΑ_Θ
16-11-2012 @ 08:33
Μέσ’ από σφαίρες γυάλινες περήφανα
κλεισμένες στις ομίχλες της ευθύνης
αντανακλούν απλώς οι προσμονές μας.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Καταπληκτικό ::theos.:: Καλημέρα Σοφίτσα ::hug.::
ΣΤΙΧΟΠΟΙΟΣ
16-11-2012 @ 08:35
Μα πώς ν’ ανοίξουμε φτερά διάφανα;
Πώς ν’ ανταμώσουμε βλέμμα γαλήνης;
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
O Axristos
16-11-2012 @ 08:40
Μέσ’ από σφαίρες γυάλινες περήφανα
κλεισμένες στις ομίχλες της ευθύνης
αντανακλούν απλώς οι προσμονές μας.

!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
ierografos
16-11-2012 @ 09:46
Σοφια..καλημερα..
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ.
Ειναι λιγο αυτο που λεω, το ξερω..μα δεν ειμαι καλος στα ''λογια''
Κι εγω σε διαβαζω γιατι μου αρεσεις.
monajia
16-11-2012 @ 10:13
Μέσ’ από σφαίρες γυάλινες περήφανα
κλεισμένες στις ομίχλες της ευθύνης
αντανακλούν απλώς οι προσμονές μας.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Rannia . k
16-11-2012 @ 10:25
Καταπληκτικό Σοφίτσα μου!!!
Καλό μεσημέρι και πολλά φιλάκια!!!
::love.:: ::kiss.:: ::love.::
Αγνή
16-11-2012 @ 11:09
κομψοτέχνημα αγαπητή μου!!!!!
oneiropola
16-11-2012 @ 11:16
Μα πώς ν’ ανοίξουμε φτερά διάφανα;
Πώς ν’ ανταμώσουμε βλέμμα γαλήνης;
Θλιμμένες παραπαίουν οι ενοχές μας.

Ελα ντε πως ? ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
aprobleptos
16-11-2012 @ 11:22
Μέσ’ από σφαίρες γυάλινες περήφανα
κλεισμένες στις ομίχλες της ευθύνης
αντανακλούν απλώς οι προσμονές μας.


ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ! ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ Sofitsa ::theos.::
FREETHINKING
16-11-2012 @ 11:42
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
scarlet1977
16-11-2012 @ 15:10
καταπληκτική δημιουργία !
::rock.::
κώστας νησιώτης
16-11-2012 @ 15:11
Φοβερό ποίημα, τρίτη και τέταρτη στροφή. Μπράβο σου!
galanidoy
16-11-2012 @ 16:23
Μέσ’ από σφαίρες γυάλινες περήφανα
κλεισμένες στις ομίχλες της ευθύνης
αντανακλούν απλώς οι προσμονές μας.

με scarlet 1977.... ::hug.::
**Ηώς**
16-11-2012 @ 19:20
κλεισμένες στις ομίχλες της ευθύνης...........πραγματικό αριστούργημα... ::theos.::
ierapostolos
18-11-2012 @ 18:41
Πάρα, μα πάρα πολύ δυνατές........αδύναμες φωνές...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο