| |
Μοιάζουν με βόμβες οι σταγόνες της βροχής
δεν είναι κρύες αλλά καίνε σαν φωτιά
ηχεί ο κρότος δυνατός της αστραπής
σαν τον θυμό που ξεχειλίζει απ΄την καρδιά
Γίνεται γκρίζος, σκοτεινός ο ουρανός
όπως το χρώμα που 'χει πλέον η καρδιά σου
κι εγώ να κλαίω στο σοκάκι μοναχός
αχ πόσο θέλω να βρεθώ στην αγκαλιά σου
Είσαι εξάρτηση από μένα σαν ποτό
που με ζαλίζει και συνέχεια με μεθάει
μέσα στο αίμα μου σκληρό ναρκωτικό
και με σκοτώνει κάθε μέρα που περνάει
Γίνεται γκρίζος, σκοτεινός ο ουρανός
κάθε λεπτό που παραμένεις μακριά μου
και έλα πίσω για να γίνει φωτεινός
για να σε πνίξουν από αγάπη τα φιλιά μου
Θα σ'αγαπώ εγώ ακόμα κι αν δεν σ'έχω
ακόμα κι αν δεν θέλεις να με δείς
ότι κι αν κάνεις εγώ πάντα θα αντέχω
με την ελπίδα πως εσύ θα ξαναρθείς
Γίνεται γκρίζος, σκοτεινός ο ουρανός
κι ένα σημάδι από σένα περιμένω
σ'εσένα θα 'μαι πάντα αγάπη μου πιστός
ότι κι αν γίνει εγώ στο πλάι σου θα μένω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
