| |
Ποια να ήμουν τελικά;
Εναπόθεσα όλες μου τις απαντήσεις
μέσα στο βλέμμα σου
Όταν ποτέ
έρθει η ώρα εκείνη να αγαπηθούμε
μη με ρωτήσεις για τις περασμένες μου ζωές.
Σε κάποια επόμενη σ’ είχα ζητήσει
Το θυμάμαι
Κι η νύχτα γεννιόταν
κάθε που μετροφυλλούσαμε τ’ άστρα
Γινόταν μες στα χέρια σου μωρό
κι έπινε γάλα απ’ το φεγγάρι
Αλήθεια,
πόσους κόσμους ξοδέψαμε
μέχρι να φτάσουμε σε αυτόν
Με πόσες σκέψεις ενηλικιώσαμε
τα ωραία ιδανικά μας
Η μια ερώτηση μέσα στην άλλην…
Γεμίσαμε τετράδια αιώνων
ξύοντας μόνο την επιδερμίδα του κόσμου
Κι έπειτα
όταν μάθαμε να αγκαλιαζόμαστε
αποφασίσαμε πως προορισμός μας
ήταν η παραμέσα μας Ιθάκη
Θυμάσαι;
Την πρώτη φορά που σου αφέθηκα
επανερμηνεύθηκε ο κόσμος μου.
Τη δεύτερη,
ήσουν ο κόσμος μου
Εσύ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
