| |
Δίχασα μέσα μου το χρόνο
σίγουρα, όχι σε άσπρο-μαύρο
κι έψαχνα του έρωτα το θρόνο
μα ένα βλέμμα σου που να’βρω
Μίσησα της Αυγής το χνώτο
που ‘χε του Σ’ αγαπώ την αύρα
γιατί ήσουν στης φυγής τον Νότο
και γύρω μου ήταν όλα μαύρα
Βρόντηξε πάλι ο κεραυνός σου
κι έγινε της αγάπης σάλος
καθώς κληρώθηκε ο λαχνός σου
κι ο τυχερός ήτανε άλλος
Σπάραξα με την άρνησή σου
μα ευχήθηκα στο μετερίζι
μόνη μην είσαι στο νησί σου
μα μια αγκαλιά να σε στηρίζει!!!!!
Δίχασα μέσα μου τη θλίψη
για τ ’όνειρο που χει τελειώσει…
να ‘ξερες πόσο θα μου λείψει
το βλέμμα σου, που μ’ έχει λιώσει!!!!!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
