| |
Κοράκια
Όπου και να σταθώ όπου και να βρεθώ
Με κυνηγάνε οι ερινύες ,
Αυτά τα κατάμαυρα κοράκια
Όπου είναι οι θανατοποινίτες της άδειας μου ψυχής
Και που μου τρώνε την ψυχή μου λίγο λίγο
Σαν κι αυτήν .
Μα δεν μπορεί να ξεχάσει την συνουσία των μαύρων φεγγαριών
Και τα διαμάντια του μαύρου μου εαυτού.
Φοβάμαι,
Φοβάμαι , να κατέβω
Στην άβυσσο της ψυχής της
Δεν φοβάμαι το σκοτάδι ,
Φοβάμαι να ζήσω μακριά Της .
Οι ερινύες με περιμένουν για τα τριάντα αργύρια
Για να κρεμαστώ μαζί με Εκείνο ,
Το ψέμα που το πιστεύω ,
ΣΑΝ την ίδια την Κόλαση
Και έτσι πηγαίνω ,
Με πλοίο , με τρένο
Και τέλος με βάρκα .
Στον βαρκάρη τον Άδη
Για να του δώσω την ψυχή μου .
Δαιμονισμένε Άγγελε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
