| |
Μας ξεφυγαν μου λες οι καιροι
σε τροχιες αλγεινες
μια ραγδαια τους πηρε στιγμη
στις τραχειες της κορφες
Η πικρια βαθια ωχαρακια
σαν θανατου σπαθια
που ακαλεστος ερχεται παλι
στο θολο κεφαλι
Μα εσυ κι εδω ψεχωριζεις
κι αγεραστη ξερεις
και να μην υποφερεις
την αγαπη μου πια να στραγγιζεις
Σαν ιδεα μου ταχθηκες νασαι
και στα ξορκια της αθανασια
δεν χωραει καμμια απουσια
την μοιραζεις εσυ να θυμασαι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
