| |
[font=georgia][color=black]
Μυριάδες μάτια μυστικά μ΄ακολουθούν
μέσα από νύχτα τεχνητή με σημαδεύουν
πριν από μένα προλαβαίνουν να σκεφτούν
ότι χρειάζομαι κι αμέσως παραγγέλνουν
Όσο κι αν ψάχνω μια εικόνα τολμηρή
την ουτοπία του μυαλού μου ν' ακουμπήσω
τόσο με σφίγγει μια αόρατη απειλή
λέξεις μου βάζει στο μυαλό να μη τολμήσω
Κάποτε ήμουν άγριο δάσος τροπικό
και είχα μάθει με ανέμους να χορεύω
πάνω από λίμνες και βουνά να κατοικώ
τώρα με κόβουν κι όσο πάει λιγοστεύω
Τώρα απέμεινε μονάχα μια πηγή
κι ένα ηφαίστειο στο κέντρο κοιμισμένο
ένα λιοντάρι ψωριασμένο για ψυχή
πάνω στο βράχο νηστικό κι απελπισμένο
Προσμένω τώρα τη κραυγή του γερακιού
που μοναχό του από πάνω τριγυρνάει
να με ξυπνήσει απο το λήθαργο του νου
πριν το σκοτάδι τη καρδιά μου καταφάει
[/color][/font]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
