| |
Τα φύλλα στη βροχή
χάνονται σαν αποκαΐδια
στης κόλασης τα πάτρια εδάφη
εκεί που η ανθρώπινη φύση
συναντά το πεπρωμένο.
Το ξέρω , ήμουν ένα μικρό κοριτσάκι
κρατιόμουν από πάνω σου σαν ήσουν
η μητέρα που τόσο λαχταρούσα
σε κοίταζα στα μάτια καθώς ο ήλιος
φώτιζε με τη χρυσή του ανταύγεια
την τελευταία νότα της ημέρας.
Σ' έψαχνα μέσα στο μυαλό μου
κάθε στιγμή
το πρόσωπό σου ζωγράφιζα
μέσα στη δική μου σιωπή
το ξέρω , γεννήθηκα μόνο
για να σ' αγαπώ
φτιάχτηκα μονάχα για να δεχθώ
των φιλιών σου την κόκκινη γραμμή
εκείνη που την αγάπη σου εγκλωβίζει.
Σ' αγαπώ
σαν τα κομμάτια της ψυχής μου
που σκορπίζονται στο διάβα
του καιρού
σ' αγαπώ
όπως την αθωότητα που μου στέρησαν
οι κραυγές του ανέμου
σ' αγαπώ
για όσο η ζωή μου επιτρέπει
γιατί αν φθαρεί το σώμα
πονάει η καρδιά
καίγονται τα σωθικά
στη μήτρα μέσα της γης
που γέννησε τ' ανθρώπινα
και τα θεϊκά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
