| |
| | Aναρωτιέμαι |  | | |
Πέρασε καιρός που εμείς οι δύο γίναμε ξένοι.
ο καφές πικρός, πάλι σε σένα η σκέψη πηγαίνει.
Τρέμω όταν το φως, στα μάτια το πρωί χτυπάει,
συνήθισα την νύχτα ,που ταξίδι στο χθες με πάει.
Μάχες δίνω με τον χρόνο, να αποφύγω τον πόνο,
προσκoλλημένος στην αγάπη, αυτό θέλω μόνο.
Οι στιγμές σα σφαίρες το κορμί τρυπάνε,
μακριά σου οι μέρες ,ανούσια περνάνε.
Και αναρωτιέμαι συνεχώς,
γιατί πάντα να ‘μαι το θύμα.
Ο πόνος έγινε κολλητός,
η απελπισία ακυρώνει το βήμα.
Και αναρωτιέμαι στους τοίχους,
μ’ένα βλέμμα χαμένο στο πουθενά.
Ακούω στην σκάλα ήχους,
τρέχω μήπως ήρθες, μα η μοναξιά περνά.
Ανάβω ένα τσιγάρο και η μορφή σου στον καπνό,
λέω να σε πάρω,να σ’ακούσω για λίγο μήπως και με βρω.
Όλα σου τα ΄χα δώσει, μα δεν με εκτίμησες ούτε λεπτό,
πριν καταλάβω είχα τελειώσει, εγώ που εννοούσα το "σ’αγαπώ".
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
avantage
28-11-2012 @ 14:58 | Όλα σου τα ΄χα δώσει, μα δεν με εκτίμησες ούτε λεπτό,
Πριν καταλάβω είχα τελειώσει, εγώ που εννοούσα το ‘σ’αγαπώ’.::1255.::
Εξαιρετικά όμορφο!!!
Την καλησπέρα μου..
::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
