| |
Στάζεις κι εσύ
στέγη μου γερασμένη
δε σ'άφησε ο καιρός
δίχως σημάδι
σ'αυτό το έρμο σπιτικό
πολλοί οι χειμώνες
γέμισαν οι πλίθες σου ογρασιά
χορτάριασαν αθόρυβα
κι απ'τα παραθυρόφυλλα σου
που άχαρα μισοκρέμονται
σε κάτι σκουριασμένους μεντεσέδες
μπαίνει ο βοριάς με βία
να σε παγώνει ως την καρδιά.
Μονάχα αυτή η στέγη
στέκει ακόμη πεισματάρικα
περήφανα δακρύζει
απ'τις χαραματιές της
κάτι να μου θυμίζει
κάτι,απ'το έρμο πατρικό..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
