| |
Νύχτες περνούν, καμιά δε μένει
να φυλάξει κάποιο αστέρι
που φάνηκε αργά.
Η σιωπή μιλά κι αυτή θλιμμένη
λες κι ο ήχος της θα φέρει
στη νύχτα ξαστεριά.
Δεν ακούγονται εδώ τ' αστέρια,
εδώ μιλάει μόνο η καταχνιά
που κρύβεται στις στάλες.
Στα παλιά γι' αυτή λημέρια
βγαίνει η θλίψη σιωπηλά
με ανοιχτές αγκάλες.
Μη γυρίσεις να την πάρεις
μην το πρόσωπό της δεις
ξανά θα ταξιδέψει.
Δεν αντέχει κάθε καβαλάρης
της γερμένης χαραυγής
να τηνε μισέψει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
