| |
[align=center]
Επί των ποταμών Βαβυλώνος
νύχτα καθίσαμε
και μετρηθήκαμε
στην πλατεία Κλαυθμώνος
εκεί γνωριστήκαμε
εκεί χαθήκαμε
χαμένος φίλος
στο βάθος του χρόνου
της ζωής γυρίζει ο μύλος
το ύψος του πόνου
Για τα μάτια μιας μάγισσας
τραγούδαγες σκοπούς θαλασσινούς
γοργόνες που περίμενες να κάνουν το ρεσάλτο
η σκέψη όλο σε πήγαινε σε τόπους ξωτικούς
γεμάτος όνειρα που έρριξες σε μια στιγμή στης θάλασσας τον πάτο
Στους ποταμούς της Βαβυλώνας
ανάστενες πνιγμένους ζωής ναύγια
να κλαις μα πως δεν έχεις τα κουράγια
μας πίκρανε πολύ αυτός ο αιώνας.
στους ποταμούς της Βαβυλώνας
μην κοιμηθητε όσο και νάστε κουρασμένοι
στον ύπνο θα ξυπνήσουν άλλοι πεθαμένοι
μα ο φονιάς σαρδόνια θα γλεντήσει
και χέρι να μη βρίσκεται για να τον τιμωρήση
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
