| |
Μέσα στο σκοτάδι τις ψυχής μου
αναζητώ την λύτρωση,
σε ματωμένο όνειρο
μου κρατάς συντροφιά.
Προσπαθείς να μου δώσείς την μελωδία,
την μελωδία μιας σκιας που βαδίζει
στα μονοπάτια τις νύχτας.
Τάφος ανοιχτός πλέον η μορφή σου,
τ’ όνομα σου χαραγμένο σ'ενα ομορφο μάρμαρο,
ενοχλεί σαν παραίσθηση το μυαλό μου.
Στα παγωμένα νερά της γαλήνης
σβήνει η ψυχή μου
κι ο θάνατος τροφή μου για να ζήσω.
Σου ‘λεγα αντίο αλλά δεν άκουγες...
"κοιμόσουν".
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
