| |
Συναντηθήκαμε στην κορυφή του κόσμου.
Κρυώνω, μου είπες.
Κι εγώ.
Και σε πήρα αγκαλιά.
Έκτοτε κανένας χειμώνας δε μας πήρε στο κατόπι.
Αρκούσε μόνο το χνώτο του ενός
για να ζεστάνει τον άλλον.
Και εγένετο έρως.
Άνθιζαν μες στον χαλασμό οι πανσέδες και οι ηλίανθοι
Το χιόνι είχε κάτι από το άρωμα των γιασεμιών
και στο τζάκι η στάχτη έμοιαζε με καμένο τοπίο.
Έψαχνε το κακό φλέβα να μπολιάσει τα σώματα
χώρο δεν άφηνε το αίμα της αγάπης
Να σε πιώ να ξεδιψάσει η έρημος
Να με πιεις να μεθύσουν τ’ αστέρια.
Και εγένετο όνειρο.
Καμιά φορά, φοβάμαι να ανοίξω τα μάτια μου
μήπως δεν δουν τα δικά σου
Κι άλλη φορά λέω πως ξόδευα τα χείλη μου
πριν μάθω το φιλί σου.
Αλήθεια, η πρώτη συνάντηση ήταν καθοριστική.
Από τότε όλες μου οι αγκαλιές
έχουν τον ίδιο παραλήπτη:
Την κορυφή του κόσμου μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
