| |
οταν ο θανατος δεν μ αγγιζει
ειναι που δεν πεθανα
απο ερωτα ακομα
οταν ο θανατος με φοβιζει
ειναι που γνησια στην αγαπη
ακομα δεν εγκαταλειφθηκα
μα εγω ειμαι που πεφτω συνεχεια
που πεφτω που πεφτω
σε κωμα
καποιος μεσα μου μιλαει
κανω πως ενδιαφερομαι
πως τα καταφερνω
που χωρια μου βαστω
την φωνη που δεν αντεχω
και δεν εχω
και αυτα ο ιδιος του τα λεει
μεσα απο το δικο μου κεφαλι
κυριε ελεησον..
ως στην ησυχια μου για σενα μιλαει
πως με καταλαβαινεις
τι κακο θεε μου τι διαολος
ελεος..
που του θανατου
μη αναστρεψιμα ποτε σου δεν δοθηκες
θα ειναι που συνεχεια σε καρφωνει
με την αγαπη στην ζωη
στη ζωη που ειναι
μια ατελειωτη πικρη και γλυκια ιστορια
κομματια ολο γινεται απο τον πολιτισμικο κυκλο
μιας εξαιρετης και αδιαλειπτης αληθοφανειας
που στα δυο γι αυτον δεν κοπτεται
μια αιωνια χαρμολυπη των μικρων
ακαταληπτη και κατακριτεα
οταν ο ανθρωπος μεσα του φτανει
περιπου να γελα ή περιπου να κλαιει
που εγινε ή που δεν εγινε μεγαλος
ποσοι να καιγονται αποψε
οπως και χτες οπως και αυριο
οπως και αυτοι που δεν φαινονται
ειναι σαν τους ανεργους ενα πραγμα
μετρανε μονο οι εγγεγραμενοι
μα η μυρωδια
που ρχεται απο πολυ μακρια
δεν κολλαει πουθενα
μαλακια ε;
μια καλημερα ομως;
αρκει απο αγαπη
να μη καις γι αυτην;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
