Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Επίκληση
 Άσ' το, στέρεψα!
 
Επίκληση

Πνεύμα αμείληκτο και ζωτικό,
"θεία μανία" που διαστέλλεις την ύπαρξή μας,
πώς σ' άφησα να μου φύγεις,
πώς αποτάχτηκα το ζωτικό σου νέφος
κι απόμεινα εδώ, να πολεμώ τη μανιασμένη μου ενέργεια
που ουρλιάζει στην ψυχή μου κάθε νύχτα,
τόσο ισχυρή, τόσο απείθαρχη και αχρησιμοποίητη...
Η μουσα μου έγειρε κι αποκοιμήθηκε
-την ξέχασα στ' αλήθεια τόσα χρόνια;-
σκονίζεται από τα θυμιάματα των θυσιών μου,
που τά 'κλεψε ο άνεμος και πήραν λάθος δρόμους.
Τώρα η ψυχή μου απαιτεί ν' αναδυθεί,
να υψωθεί στους κουρασμένους ουρανούς της έκφρασης
και να γευτεί την παντοδύναμή της ελευθερία...
Άλλη σπονδή απ' όσα νιώθω δεν διαθέτω
κι άλλα φτερά απ' του φωτός που με φυλάκισε,
να προσκυνήσω την υπέροχη ουσία
που μας σκοτώνει, μας γεννά και μας δοξάζει,
στων εαυτών μας τα ουράνια μονοπάτια...


Αγάπη, 1998


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Το χέρι μου άπλωσα, ψυχή μου, και σε βρήκα, τσιγγάνα μες στην αυτοκρατορία των συμπτώσεων.
 
Βασίλης Μ.
13-12-2012 @ 14:51
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
helianthos
13-12-2012 @ 15:16
::up.:: ::up.:: ::up.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
13-12-2012 @ 16:18
Καήσπέρα ::up.:: ::up.:: ::up.::
steven boss
13-12-2012 @ 16:22
::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
**Ηώς**
13-12-2012 @ 16:25
είσαι καταπληχτική! ::rock.:: ::theos.:: ::theos.::
kasabet
13-12-2012 @ 18:43
Γράφεις πολύ όμορφα και ιδιαίτερα!!!! ::up.::
Μαυρομαντηλού
13-12-2012 @ 19:50
Η μουσα μου έγειρε κι αποκοιμήθηκε
-την ξέχασα στ' αλήθεια τόσα χρόνια;-
σκονίζεται από τα θυμιάματα των θυσιών μου,
που τά 'κλεψε ο άνεμος και πήραν λάθος δρόμους.
Τώρα η ψυχή μου απαιτεί ν' αναδυθεί,
να υψωθεί στους κουρασμένους ουρανούς της έκφρασης
και να γευτεί την παντοδύναμή της ελευθερία...
Άλλη σπονδή απ' όσα νιώθω δεν διαθέτω
κι άλλα φτερά απ' του φωτός που με φυλάκισε,
να προσκυνήσω την υπέροχη ουσία
που μας σκοτώνει, μας γεννά και μας δοξάζει.
στων εαυτών μας τα ουράνια μονοπάτια...
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Η ΑΓΑΠΗ ΖΗΤΑ ΝΑ ΑΝΑΔΥΘΕΙ......
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ............
::up.:: ::love.:: ::theos.::
pennastregata
14-12-2012 @ 00:19
...σας ευχαριστώ, παιδιά, με τα γραπτά σας μου ανταποδίδετε τα μέγιστα...! ::hug.::
Rannia . k
14-12-2012 @ 18:20
Καταπληκτικό!!!
Την καλησπέρα μου!!!
::yes.:: ::smile.:: ::yes.::
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
18-12-2012 @ 18:00
!
::up.::
Vicky mouse
11-04-2013 @ 13:30
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΒΥΡΩΝ
30-03-2015 @ 11:39
που μας σκοτώνει, μας γεννά και μας δοξάζει,
στων εαυτών μας τα ουράνια μονοπάτια...

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Κώστας 1959
30-03-2015 @ 14:35
Η μούσα μου έγειρε κι αποκοιμήθηκε
-την ξέχασα στ ' αλήθεια τόσα χρόνια;-
σκονίζεται από τα θυμιάματα των θυσιών μου
που τα ' κλεψε ο άνεμος και πήραν λάθος δρόμους.....
Τώρα η ψυχή μου απαιτεί ν' αναδυθεί
να υψωθεί στους κουρασμένους ουρανούς της έκφρασης
και να γευτεί την παντοδύναμή της ελευθερία.........

Όπως , βλέπω, έχει γραφτεί το 2012 , εγώ όμως το διαβάζω για πρώτη φορά . Πάρα πολύ όμορφο !!!
Ταιριάζει και σ ΄ εμένα αυτό .... Θα μπορούσα κι εγώ να γράψω κάτι ανάλογο.....
Καλό μεσημέρι .

::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
rania.foka@yahoo.co.uk
30-03-2015 @ 16:51
Φοβερό!!!!!!!
Μ.Ελμύρας
30-03-2015 @ 18:44

Μπράβο, Αγάπη!
::theos.:: ::up.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο