| |
Πέρασε μπροστά από το φωτισμένο μαγαζί
Μόλις μας είχαν σερβίρει εμάς τη σούπα
Χάθηκε κατόπιν στη γωνία.
Ήταν μεθυσμένος είπαν κάποιοι
(μακάριος ο δρόμος των πονεμένων)
Με τα μάτια να είναι χωμένα στο χώμα
και τα χέρια νεκρά και άδεια
χωρίς πορεία
με μια ακατανόμαστη φιγούρα μαρτυρίου
και με τις μυρωδιές του θανάτου σε όλο του το σώμα
Σε μια στιγμή κοντοστάθηκε καταμεσής του δρόμου
γύρισε λιγάκι πίσω του και μας κοίταξε
μετά έγειρε στο πεζοδρόμιο και ξεψύχησε.
Χωρίς να τον ξέρει κανείς
χωρίς λουλούδια και στεφάνια
με μελανιασμένα τα γόνατα από τις υποκλίσεις και με σκισμένα τα ρούχα από τα χρόνια
Κανείς δεν έμαθε ποιος ήταν
αν είχε όνομα
αν αγάπησε ποτέ κανέναν
κανείς δεν έμαθε τίποτα γι' αυτόν
τον μάζεψαν σα σκουπίδι από το δρόμο και τον έθαψαν κάπου να μη μας βρωμίζει τη γωνιά μας
Εμείς είμαστε ακόμα εκεί
Στο ίδιο εστιατόριο, τρώμε και πίνουμε ακόμα
με την ίδια τζαμαρία να βλέπουμε τους περαστικούς
Δεν μάθαμε ποτέ το όνομά του
Μόνο που μας έμοιαζε πολύ κι αυτό μας χλώμιασε κι εμάς λιγάκι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
