| |
Μετά τριάντα χρόνια ξενιτιάς
αφού γύρισα στο πατρικό μου σπίτι.
Μα ΄κει που περπατούσα
την νύχτα που γυρνούσα
ένα σπίτι έρημο βλέπω μοναχό.
Το σπίτι ήταν έρημο
τα τζάμια του σπασμένα
ο κήπος ήταν μοναχός
μοναχός και ΄γω.
Τα χέρια μου ανοίγουν
τα μάτια μου δακρύζουν
κ΄ είπα επιτέλους γύρισα
και ΄γω.
Πατέρα μου που είσαι
μητέρα μου τι κάνεις
τ΄αδέρφια μου τα έχασα,
έχασα και ΄σας.
Στον κάφενε που πίναμε
παρέα με τους άλλους
τον βρήκα τώρα αδιανό
αδιανός και ΄γω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
