Κρύβομαι στου αναστεναγμού σου το βογκητό
σε φορώ φυλαχτό μου για γούρι και συντροφιά
η ανάσα σου πανωφόρι στα χείλη φιλί ρουφηχτό
ερώτου καμώματα των στιγμών μας ομορφιά
αρμενίζω στων ματιών σου την απέραντη λίμνη
ταξεδεύω σε πελάγη παθιασμένων θαλασσών
τ'όνομά σου γραμμένο στου σκάφους την πρύμνη
της καρδιάς μου αντάρτης και Ρομπέν των δασών
βυθίζομαι στου βυθού σου τα αμύθητα πλούτη
ψαχουλεύω κοράλια τα μαλλιά σου να στολίσω
είν' ατελείωτο της ψυχής το ταξίδι τη νύχτα τούτη
τη σκέψη στο λιμάνι της αγάπης απόψε θ' αφήσω
κουρνιάζω στης σιωπής τις απόρθητες μνήμες
ζωγραφίζω πορτραίτα με θέα νότο και τη δύση
στου μυαλού τα παρτέρια οργιάζουνε φήμες....
απο τον δικό του ορίζοντα εμένα θέλει να σβήσει
