| |
Ξεχύθηκα σαν άνεμος στου δρόμου τα μισά
στα μάτια μου το κόκκινο της δύσης ξεπροβάλει
χαθήκανε τα όνειρα στου πελάγου τα ανοιχτά
μια νύχτα που τα πρόδωσε μια αγάπη για μια άλλη
Χειμώνες που ξεχάστηκαν σε θάλασσες του εχθές
σε μεσημέρια βρέθηκαν παρέα με το κύμα
σαν γράμμα που ξεβράστηκε σ' απόμακρες ακτές
σε διάβαζα χαράματα στου Παλαμά το ποιήμα
Χρόνια τα χρόνια οδηγός σε μια μονάχα θέση
φυτρώσανε στο σώμα μου της θλίψης τα σημάδια
τι και αν ποτε δεν διάλεξα μα αρέσει δεν μ' αρέσει
το φως μου αναζήταγα μέσα στα σκοτάδια
Και αν κάτι είναι που με καίει αιώνια εντός μου
είναι που έχω αποδεχτεί να ζω χωρίς εσένα
εγώ που είμουνα άθεος και είσουν ο Θεός μου
έμεινα στης αλήθειας μου το τελευταίο ψέμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
