| |
Θρόισμα φύλλων ανεπαίσθητο δέντρου ιερού
ψιθύρους μακρινούς και νότες καθρεφτίζει
στις ζοφερές εικόνες τών ματιών και τις βυθίζει
στο νόστο απ’ τ’ ανεκπλήρωτο σημάδι τού καιρού.
Σβήστηκε κι ο τελευταίος κύκλος στο νερό
από την πέτρα τής ελπίδας και τού ονείρου,
βεγγαλικό αλόγιστο, ψευδαίσθηση απείρου
που αποκαϊδι απόμεινε και δάκρυ παγερό.
Το φως στην λεύκα χάιδεψε τα ίχνη τών λαθών
κι ένα πανί τυλίχτηκε στου ορίζοντα την πλήξη
ακροβατώντας άσκοπα σ’ άστρου χλωμού την λήξη
που χάθηκε αδιάφορο κι έγινε παρελθόν.
Ξάσπρισε η σημαία στον ιστό, κουρέλι ταπεινό,
ριγμένο στ’ άνυδρο κενό εφήμερης μαγείας
κι ο ήχος, σύντροφος πιστός μιας έκπτωτης αργίας,
βουβάθηκε ολομόναχος σε πέλαγο σκοτεινό.
Σκιές αλλόκοτες βαδίζουν σιωπηλές
σαν καραβάνι στην έρημο χωρίς τ’ αστέρι,
φαντάσματα μιάς λήθης που δεν ξέρει
πως εξορίστηκαν μακριά μ’ ιδίων εντολές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
