| |
Απ’ το ανοιχτό παράθυρο μου κοιτάζω τα σύννεφα και πέφτουν στάλες χωρίς να καταλάβω αν είναι απ’ τα μάτια μου ή από τον ουρανό στα λουλούδια που καλλιεργεί στο δικό της παράθυρο η κοντέσσα Εστερχάζυ, ακριβώς κάτω από το δικό μου δωμάτιο. Ο γιος της κοντέσσας, μαθητής που διάβαζε στο παραθύρι, είδε τις στάλες, γύρισε και με κοίταξε και μου χαμογελάει. Η κοντέσσα έκλεισε βιαστικά το παράθυρο, τον πήρε μέσα και του δειξε τα σκυθρωπά πορτραίτα των προγόνων του θυμίζοντας του πως ποτέ ένας Εστερχάζυ δεν χαμογελάει στον ουρανό.
Μάνος Χατζιδάκις
[color=black][font=MS Reference Sans Serif][I]
(0:33) Από το ανοιχτό παραθύρι μου
(0:42) βλέπω τα σύννεφα ενός δειλινού
(0:52) μαύρος ο ουρανός, λυπημένα τα βουνά
(1:03) κι αυτό το σκηνικό μου τρυπά την καρδιά.
(1:12) Ξάφνου στάλες στα λουλούδια πέφτουν στον κάτω όροφο
(1:23) -κι απ’ τα μάτια μου αν είναι ή τα σύννεφα απορώ-
(1:38) δίπλα τους διάβαζε ένας ευγενικός
(1:48) νεαρός μαθητής, της Κοντέσας γιος.
(1:58) Βλέπει τον ουρανό, με κοιτά, χαμογελά
(2:07) -τους σκυθρωπούς προγόνους για λίγο ξεχνά-
(2:19) μα η Κοντέσα Εστερχάζυ με θυμό του εξηγεί:
(2:30) να περιγελάς τα θεία δεν αρμόζει σ’ ευγενή...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
