| |
προσμονη ενος ποθου
ανθιζει διπλα στην ντροπη
αγγιγμα μεθυστικο και θολο
γλιστρα πανω σε υγρη σαρκα
τα τζαμια παραμορφωνονται απο
τα δακρυα της βροχης
μα καιγεσαι μεσα στα τρεμουλιαστα
βαθη της φωτιας.
Συναισθηματα υφαινονται πανω στην ψυχη
χορευουν μεσ'τον νου
σαν νιφαδες χιονιου πεφτουν
απο ενα ηρεμο χειμωνιατικο ουρανο.
Λιωνει το δερμα σαν βουτυρο
πανω σε ζεστο ψωμι...
γλιστραει μεσα στο κορμι
θα την κουβαλαει μεσα του για παντα.
Η κολαση τρεμουλιαζει κατω
απο το λαμπερο βλεμμα
πρασινο,σπανιο διαμαντι
χαραζει την θεληση της φυγης
μεχρι που χανεται για παντα.
Εκλεβες καρδιες χωρις να το σκεφτεις...
νομιζες πως τα βελη σου ηταν μαγεμενα.
Κι εκεινος ο πονος που
παντα συντονιζε το βημα του με τον δικο σου
πνιγηκε πια,τον καταπιαν οι σκιες της νυχτας.
Μα τωρα κι η δικη σου καιγεται
σαν τραπουλοχαρτο...
ανακατευεται με τις ηλιαχτιδες
που σβηνουν στις μαυρες θαλασσες των μαλλιων της.
ευτυχισμενος μα δεν ανηκεις πια σε σενα...
Και τελικα εκεινος ο στρατιωτης που
σε ικετεψε για την ζωη του...
τελικα ειχε το προσωπο σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
