| |
πάρε απόψε το κλειδί μου
απ την πόρτα για να μπεις
σου κερνάω απ τη σιωπή μου
μη μου αρνηθείς
βάζω λίγο και σε μένα
να τσουγκρίσω τον καυμό
όσα βάσανα κρυμμένα
δε μου αφήσαν ουρανό
πιες λοιπόν και συ μαζί μου
δώσε χρώμα στα γιατί
άκου την αναπνοή μου
ψανχνει θάλασσα να μπει
πόσο ακόμα
δίχως σώμα
να με ψάχνω
σ αγκαλιά
ήρθαν μου
τα πήραν όλα
του ανέμου
τα παιδιά
πόσο ακόμα
δίχως χρώμα
ν ατενίζω
για στεριά
όλοι λένε ΄
αςτο χώμα
πάρε τ άστρα αγκαλιά
κράτα απόψε το φεγγάρι
στη νύχτα μου μη μπει
ξεβαμένο κεχριμπάρι
θελήσει να μου πει
για τα τόσα μου τα λάθη
που με φτάσανε εδώ
στης καρδιάς το μονοπάτι
μονή να μονολογώ
πόσο ακόμα
δίχως σώμα
ν αντέχω
το βοριά
και να ψάχνω
μες στα χιονια
της αγάπης
τα φιλιά
πόσο ακόμα
δίχως σώμα
να παλέυω
σαν παιδί
με χαμόγελο
στο στόμα
κάτι όμορφο να ρθει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
