aamore
27-12-2012 @ 12:48 | Αλεξάνδρα , Καμιά φορά γράφομε με την φαντασία μας και το πλείστον όπως αισθανόμαστε αν είναι έτσι ο στίχος περιέχει πολύ λυρισμό και ΑΚΡΑΤΟ ΠΕΣΙΜΙΣΜΟ
. Υπάρχει και άλλη διέξοδος.
αυτός ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
pithanos
27-12-2012 @ 15:26 | αν το έκανες θα το γραφες κι όλας; | |
Sandrine
27-12-2012 @ 15:36 | Ειναι εμπνευσμενο από την περιπτωση μιας γνωστης μου. Το ξερω οτι υπαρχει κι αλλη διεξοδος, αλλα η εικονα ηταν σκοτεινα ομορφη | |
Sandrine
27-12-2012 @ 15:37 | Αν το εκανα μπορει και να το εγραφα (καταραμενη ποιηση ισως...) | |
avantage
27-12-2012 @ 15:41 | τυλιγω σε φανταχτερα στολιδια μια καρδια κομματιασμενη
::theos.::
μα φευγω απο τα χερια καθε εραστη ολοενα και πιο αδεια
με βλεμμα ολο και πιο θολο απο αηδια και απογνωση
κι οδευω ολοταχως για το γκρεμο,
ουτε τριαντα χρονων, κι ηδη γερασμενη...
Δεν έχω λόγια... Μ' άρεσε το γράψιμο και η ωμή πραγματικότητα...
::up.::
Καλησπέρες!!!! ::hug.:: | |
steven boss
27-12-2012 @ 16:00 | Ωραιο, οταν κλεινεις τα ματια μπενεις στη θεση του οπιου δηποτε ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
aprobleptos
27-12-2012 @ 16:50 | ...γλυφω σαν το σκυλι της προδοσιας σου τα τραυματα.
Λυτρωτικος πικρος Αυτοσαρκασμος , με ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙΚΟ αποηχο.
Την καλησπερα μου ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
::hug.:: ::theos.:: | |
Μαυρομαντηλού
27-12-2012 @ 17:10 | μα φευγω απο τα χερια καθε εραστη ολοενα και πιο αδεια
με βλεμμα ολο και πιο θολο απο αηδια και απογνωση
κι οδευω ολοταχως για το γκρεμο,
ουτε τριαντα χρονων, κι ηδη γερασμενη...
Αυτά είναι γεράματα και όχι τα άλλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::rock.:: | |
 |
