Στις όχθες του Μισισιπή και στις ακτές του Νείλου
Στου Γάγγη τα περάσματα, ας ήταν να βρεθώ…
Με την ανάσα μου βαριά σαν πεινασμένου σκύλου
Να κυνηγάω χίμαιρες σε βρώμικο καπνό!
Σε πέρα τόπους μαγικούς, με ζόρικους κανόνες
Σ’ ακτές και μεσοπέλαγα, σε ντόκους βρωμερούς
Μέσα σε υπόγεια σπήλαια , σε σκοτεινούς κρυψώνες…
Να σβήνω υπολείμματα, της… μνήμης χορηγούς!
Σαν τον ‘’Μαρκόνι’’ να χωθώ στου πουθενά την άκρη
Στου ‘’Τζίμη το Πειρατικό’’, που φύγατε κι εσείς…
Με φύκια κατακόκκινα στης αμμουδιάς το δάκρυ
Και τόνους το αδήλωτο… στ’ αμπάρια μας χασίς!
Κι όταν γυρίσω για καλά της ουτοπίας τον χάρτη
Μέσα στην παραζάλη μου σε γέρικο σκαρί…
Να σβήσω έτσι απρόσμενα γερμένος στο κατάρτι
Μ’ όλο το τσούρμο γύρω μου…. και εσύ… να είσαι εκεί…!!
ΑΝΤΡΕΑΣ 18/12/2012
