| |
0746΄05΄΄ 29/12/2012
Είπες θα φύγω κι άνοιξες, την πόρτα λυπημένα,
για λίγο κοντοστάθηκες, προσμένοντας λες κάτι,
δρασκέλισες το σύνορο, ‘πο κείνον και εσένα,
και άφησες ξοπίσω σου, μιας σχέσης την απάτη
κι ο πόνος που σε τύλιγε, σου βούρκωνε τα μάτια,
το πώς τα τόσα όνειρα κι οι τόσες υποσχέσεις,
σε μια στιγμή κατέρρευσαν και γίνηκαν κομμάτια,
και άφησαν στο διάβα τους, φωτιές για ν’ αποσβέσεις,
με τα γιατί παλεύοντας, τα ίσως και τις νύχτες,
που τώρα πια αμείλικτες, μονάχη θα σε βρίσκουν,
κι όλα τα γύρω βλέμματα, τα νοιώθεις τώρα δείχτες,
που δείχνοντας χαιρέκακα, σενάρια εφευρίσκουν,
για να τραφούν ακόρεστα, με τον δικό σου πόνο
κι ως βρήκες το ξωκκλήσι σου, αμέσως μέσα μπήκες,
και στάθηκες στον Άγιο, κοιτάζοντάς τον μόνο
κι η σιωπή σου έκλαιγε κι ως την φωνή σου βρήκες,
του είπες το παράπονο κι έμεινες ώρα μόνη
και όταν πια ξαλάφρωσες, έκαμες τον σταυρό σου
και πήρες την απόφαση, να πάρεις το τιμόνι,
με πίστη πια της ζήσης σου, να βρεις τον εαυτό σου
και τότες όλα γίνανε, γαλάζια χρυσαφένια
και σαν γυναίκα στάθηκες, που πίστευε σε κείνη
και κοίταξες τα όνειρα, με μάτια που ‘χαν έγνοια,
μονάχα στην αλήθεια τους, μιας ηδονής οδύνη…..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
