| |
Παιδί δεν σου είχα γράψει...
Τότε τα θωρούσα όλα ονειρικά...
Τελευταία η ασχήμια θεριεύει...
Οι καρδιές θωρακίστηκαν με ατσάλι...
Το χάδι ψυχρό σαν χιονοστιβάδα...
Οι αξίες νεκρές στις σκέψεις των ανθρώπων…...
Τα βλέμματα θολά κι απλανή...
Οι σχέσεις ναυάγια στον ωκεανό του πλανήτη...
Τα λόγια πλασματικά, λεπίδες κοφτερές...
Κουράστηκα κάθε τέλος χρονιάς...
Να πιστώνω τον Νέο χρόνο...
Επαναλήψεις του κερατά...
Δεν αλλάζει τίποτε...
Κι εσύ αδιαφορείς...
Αποφάσισα Αι Βασίλη να σου γράψω...
Μια και ποτέ δεν σου ζήτησα δώρο...
Είσαι η τελευταία μου ελπίδα...
Σε μένα δεν θέλω να χαρίσεις κάτι...
Μονάχα σε παρα-καλώ...
Στείλε τα δώρα που θα σου γράψω...
Θα είμαι ευτυχισμένος...
Κι ας μην ανήκει “τίποτε” σε μένα...
Φοβάμαι ότι ξέ-φυγες κι εσύ...
Έχεις “θάψει” ότι μας ανήκε...
Αραχνιασμένα βλέπω τα “παιχνίδια” της ζωής μας...
Σε ξεγέλασαν τα εφήμερα...
Αφέθηκες στην ψεύτικη λάμψη τους...
Παρα-σύρθηκες από φαντασιώσεις σκοτεινές...
Εξελίχθηκες σε τεθλασμένη πορεία...
Ανακάτεψες τα χρώματα...
Πλαστογράφησες τα υλικά...
Πυρπολείς αμετανόητα την ιστορία...
Κακόγουστα φει βολάν σκορπίζεις...
Μοιράζοντας στην γη κίβδηλα παιχνίδια...
Συμβάλεις στο σκοτεινό μέλλον...
Λοιπόν άκουσέ με προσεκτικά...
Στο πάνω ράφι...
Εκεί δεξιά...
Έχεις παρατημένη μια κούκλα...
Γνωρίζεις το όνομά της...
Είναι η “Ειρήνη”...
Ξεσκόνισε καλά το φουστάνι της...
Χάρισε της ανάσες...
Υπόσχομαι να την φροντίζω εγώ...
Γιατί έχει δύναμη...
Να σταματήσει τα άμορφα σιδερικά...
Αυτά που σκορπούν φωτιά και ατσάλι...
Σκορπώντας τον θάνατο...
Εγώ θα γράψω παραμύθια για τον πόλεμο...
Να τα διαβάζουν τα μικρά παιδιά...
Να τα θυμόμαστε οι μεγάλοι...
Στο ντουλάπι κάτω από τον πάγκο...
Είναι η λούτρινη νεράιδα...
Παρατημένη και αυτή...
Θυμάσαι πιστεύω ότι ονομάζεται “ Αγάπη ”…
Γυάλισε το μαγικό της ραβδί...
Όπως παλιά να λάμψει...
Χάρισε της και ένα χάδι τρυφερό όπως τότε...
Υπόσχομαι θα την φιλοξενήσω εγώ...
Με μια κίνηση δική της...
Ο πόνος να λουφάξει...
Η θλίψη να κρυφτεί...
Να μην ξανα-πληγωθεί ποια κανείς...
Και τα χαμόγελα...
Να ανοίξουν σαν ρόδα...
Οι καρδιές να ανα-παράγουν...
Μελωδίες από χτυποκάρδια...
Τα μάτια διάφανα να κοιτούν ψηλά...
Χαρίζοντας υποσχέσεις λευκές..
Σε ταξίδια στ’ απέραντο γαλάζιο….
Στο συρτάρι με τα εργαλεία σου...
Είναι ο πάνινος κούκλος...
Τον παράτησες και τον “ Έρωτα ” μονάχο…
Φόρεσε του το κόκκινο κουστούμι…
Παρά λίγο να τον πετάξεις στα σκουπίδια…
Θα τον συντροφεύω σε όλες τις πλατείες…
Σε όλες τις νεκρές κάμαρες…
Δεν θα τον αφήσω ποτέ μονάχο…
Να μοιράζει πάθος και ηδονή…
Δίχως να στερεί απ’ την ψυχή…
Την αλήθεια του σώματος...
Αγκαλιά με το συν-αίσθημα...
Τα χείλη να φιλούν ταξιδιάρικα...
Τα χάδια να ξανα-γεννούν τα κύτταρα...
Και στο αποκορύφωμα να φωνάζουν...
Να δοξάζουν το μεγαλείο του...
Στα άχρηστα πέταξες την μαριονέτα…
Την είχες φτιάξει νομίζω πρώτη…
Την “ Υγεία ” κατάλαβες...
Καλά τόσο καιρό που έρχεσαι στην γη δεν θωρείς...
Παιδάκια άρρωστα που αργοπεθαίνουν...
Και νέους κλεισμένους σε λευκά κελιά...
Δικό της σπίτι θα νοικιάσω...
Δεν θέλω να την ενοχλώ...
Ακόμη θα της μαγειρεύω...
Να είναι ξεκούραστη...
Φύλακας στον ύπουλο πόνο...
Εύστοχη τοξοβόλος στην αρρώστια...
Εξολοθρευτείς των ύπουλων μικροβίων...
Κυνηγός των επιδημιών...
Τελευταία πάνω από το τζάκι...
Έχεις σουβενίρ από τα παλιά...
Αυτήν την κούκλα που έπαψε να λάμπει...
Με τα δύο ονόματα...
Την “ Γνώση ” - “ Σύνεση ”...
Τις ξέχασες κι είσαι ασυγχώρητος...
Μου φτιάχνεις ρομποτάκια και μπιστόλια...
Επιτραπέζια με μάχες και εξωγήινους...
Συμβάλεις γαμώτο στο ανεξέλεγκτο...
Στις σχιζοφρένειες των «μεγάλων»…
Στο εξοχικό μου θα τις φιλοξενήσω ...
Να σκορπίζουν γαλήνη…
Να φρουρούν τα οράματα...
Με ηρεμία και κατάνυξη...
Μακριά από σκέψεις ανώριμες...
Πράξεις επικίνδυνες...
Αι Βασίλη μου άνοιξε τον σάκο σου...
Προσεκτικά τοποθέτησε τα δώρα της ζωής...
Τα Ιερά λάβαρα της ψυχής...
Μονάχα αυτά σου ζητώ...
Να θυμάσαι ότι μετά θα γυρίσεις στα παλιά...
Κατασκευάζοντας τρενάκια ξύλινα...
Χρώματα απαλά θα χρησιμοποιείς...
Γράμματα ταπεινά θα λαμβάνεις...
Όταν θα έρχεσαι στην γη χαμόγελα θα αγκαλιάζεις...
Δύναμη θα αποκτάς για την επόμενη χρονιά...
Και εμείς όλοι μαζί...
Αι Βασίλη μου αληθινά θα σε αγαπάμε...
Πολλές Ευχές...
Για Χρόνια Καλά και γαληνεμένα...
Καλή μας Χρονιά..
Με ελπίδα….
Με αγάπη...
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
