| |
άνοιξε η νύχτα το συρτάρι της
και ξεχυθηκε σιωπη
Καποιος πηρε το φεγγαρι της
και γλυστρά σαν ηχος στη σιωπη
δάκρυα κυλήσανε
στα μάτια μονοπάτια
για όλα όσα ζήσαμε
και κάναμε κομμάτια
για κεινονα τον έρωτα
που άφησε σημάδι
σφραγίδα στ αφανέρωτα
Της ψυχης σου χαδι
θα σε θυμαμαι
και θα φοβαμαι
γιατι σ αγάπησα
ζωή μου οσό καμοιά
κι όταν θα φύγεις
πληγή θ ανοίγεις
στου δρόμου τα μισά
καμοια δεν είναι σαν και σενα
καμοια δε ξέρει να αγαπά
καμοιά δε μ έκανε να νιώσω
όπως νιώθουν τα παιδιά
καμοια δεν είναι σανκαι σένα
καμοια δε φτιάχνει ουρανό
για να περνάνε τρένα
που δεν έχουνε σταθμό
.. θα μου φύγεις..το ξέρω ότι θα μοθ φύγεις...και πονάω ήδη!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
