| |
| | Το σπαθί |  | | |
Χύνω ιδρώτα, χύνω αίμα,
στης ζωής τη μούρη, ψέμα,
μόνος βλέπω την αυγή,
το φεγγάρι, μια πληγή.
Μια αγάπη στο χορτάρι,
και μυρίζει και φωτάει,
και πεθαίνοντας καλεί,
όποιον θέλει να την δει.
Το φιλί σου το θυμάμαι,
το μισώ μ΄αυτό κοιμάμαι,
είναι ίσκιος είναι ηχώ,
στης ψυχής το ρημαδιό.
Κάποτε έπαιζα με κύβους,
ίσως ήταν η ψυχή μου,
ένας δω και ένας κει,
που σε σφάζει, που πονεί.
Η ζωή με πυροβόλα,
μες τη πόλη, μες τα όλα,
ένας είμαι ας χαθώ,
σε ποια αγκάλη να σταθώ.
Δε θα ξαναζητιανέψω,
τη στοργή να περιμένω,
άγριος είμαι , άγρια γη,
άγρια φύση με σπαθί.
R:
Μια αγκαλιά που έταξες,
την περιμένω ακόμα,
γι΄αυτό κι εγώ δε πέταξα,
την ψεύτρα ζωή στο χώμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Μαυρομαντηλού
02-01-2013 @ 19:25 | Μια αγκαλιά που έταξες,
την περιμένω ακόμα,!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
γι΄αυτό κι εγώ δε πέταξα,
την ψεύτρα ζωή στο χώμα.
ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΣΟΥ
::up.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
