| |
| | μονολογος |  | | |
Ανάσα μου,είδωλο ονειρικό,
που σκάλωσε πεισματικα η ματιά μου.
Γράφω έναν κύκλο στο κορμί σου αρκτικό
και λιώνω πάγους, μα πληθαίνει η παγωνιά μου.
Ζαλάδα μου, φως του μεσημεριού
βαθύναν οι ρυτίδες στ' όνειρό μου
να 'μουν μικρή γοργονα του γιαλού
με μάγια να σε σύρω στο βυθό μου.
Αστέρι μου, μικρό, τρεμουλιαστό,
σαν κρύο κάτοπτρο που πολλαπλασιάζει
κάθε συναίσθημα μικρό κι αρνητικό
και πάλι σ' άσπρο μαύρο με διχάζει.
Αγάπη μου, χειμώνιασε, μ' ακούς??
έβγαλα ρίζες και τα χέρια μου κλωνάρια.
Δεν κάνω βήμα γιατί ανήκω στους τρελούς
και έχω μυηθεί στ' αναστενάρια.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
| | Σκλάβα δεν υπήρξα κανενεός, ούτε ανθρώπου ούτε καημού. Τρισεύγενη.....ΠΑΛΑΜΑΣ | | | |
|
ΛΥΔΙΑ_Θ
03-01-2013 @ 11:18 | ::yes.:: ::yes.:: | | ΕΛΕΑΝΝΑ
03-01-2013 @ 15:32 | ::4076.::::4076.::::4076.:: | | Μαυρομαντηλού
03-01-2013 @ 18:40 | έχεις δει εσύ κανένα τρελό που να μην κάνει το βήμα;;;;;;;;;;;;;;;;;;
άσε τους δισταγμούς για τους λογικούς!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ένας αξιοπρεπής τρελός δεν διστάζει.!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::hug.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
