| |
χίλιες ωρες, χίλιες σελίδες
κι ανάμεσα μια λέξη, που ζαλίζει,
τ 'ασημένια πεφταστέρια της ματιάς σου
ποιός να ζήτησε ο κόσμος να γυρίζει....
Τραγούδια που σκίζουν, νύχτες κρύες απάτες
μικρούς ακροβάτες,
και μεγάλες ψυχές
νερο και μελάνι, πάλι κρύβουν αγάπες
αυτό το ταξίδι, κρύβει πάλι γιορτές.
Μεθυσμένα κάπου, κάποτε
με αλάτι, με κρασί
τα ρολόγια... λιώνουν
χαμογελάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
