| |
Τρομάζουν οι σκιές το κοίταγμα μου
εκπέμπει φώτα απο κόσμους μυστικούς
διχάζουν άθελα, τα λόγια μου καρδιά μου
εκείνες πέφτουνε ωραία να καούν
δε ζήτησα ετούτη τη θυσία
-μια παρανόηση στη νύχτα τη θολή-
εγώ μονάχα γύρεψα την πλήρη αθανασία
να έχω να πορεύομαι, σα σβήσει η μορφή
τα χέρια πέφτουνε σα δούνε την πληγή
θυμήθηκαν τα πιο παλιά σημάδια
δεν είναι που... η αγάπη είναι ακριβή
αυτά συνήθισαν... έτσι άδεια να κοιμούνται
όσα χαρίσματα με βρουν στο πέρασμα τους
μια μικρή ανάσα... στην άβυσσο μπροστά
εγώ όμως... πια δε ζω... να γίνω η χαρά τους
...είμαι μονάχα ένα σκυλί, τη νύχτα που αλυχτά....
Μάγδα Δούκα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
