| |
Όσα τα χείλη σου είπαν χτες
κάνουν παρέα μ' ενοχές
και με πληγώνουνε.
Και με αργούς βηματισμούς
βαδίζουν πάνω στους καημούς
που με κυκλώνουνε.
Από σταγόνες στην καρδιά
γίνανε κύματα θεριά
για να με πνίξουνε.
Χωρίς πυξίδα και σταθμό
σ' έναν ορίζοντα στενό
για να με ρίξουνε.
Μείναν λόγια μοιραία
μες στου νου μου το χάρτη
ο έρωτάς μας σημαία
σ' ένα σάπιο κατάρτι
και τα βήματα ακραία
σιγοσβήνουν στη στάχτη
με σκιά για παρέα
σ' αδειανό μονοπάτι.
Όσα τα χείλη σου είπαν χτες
σκούριασαν πια τις αντοχές
κι ανακυκλώνονται.
Και δίχως μέτρο κι ανοχή
σα δηλητήριο στην ψυχή
μου εξαπλώνονται.
Έμεινα δούλος στο μυαλό
σ' ένα μονόλογο κενό
και χαραμίζομαι.
Κι έγινε πια ο στεναγμός
ενός τσιγάρου ο καπνός
που δεν οσμίζομαι.
Μείναν λόγια μοιραία
μες στου νου μου το χάρτη
ο έρωτάς μας σημαία
σ' ένα σάπιο κατάρτι
και τα βήματα ακραία
σιγοσβήνουν στη στάχτη
με σκιά για παρέα
σ' αδειανό μονοπάτι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
