το βράδυ χτυπάει πάλι την πόρτα
και οι ρόδες σβήνουν βιαστικά τα χιλιόμετρα
μικρές απορίες για το ταξίδι
όπως:
το αν υπάρχει κάτι καλό για φαγητό όταν φτάσω
και τους πιθανούς λόγους του βιαστή-εμπρηστή-δολοφόνου
της Ξάνθης,για να κάνει το έγκλημα που έκανε.
έγκλημα δικό του?
έγκλημα της κοινωνίας της ίδιας προ πολλού?
έγκλημα δικό του,λέω
καθώς έξω ο ουρανός παλεύει να βρει την ταυτότητα του
μικρές απορίες παντού
για παράδειγμα: τι κρατάει ακόμα τον κόσμο τούτο?
αν όντως με ένα πάτημα ενός κουμπιού κάπου μπορούν να τελειώσουν όλα,
τότε γιατί όχι?
μας λείπει η πνευματικότητα μάλλον
κι αν υπάρχει κάτι ακόμα να μας κρατάει,είναι αυτό η αγάπη?
αμφιβάλλω, υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί τρόποι για να αγαπήσει κανείς!
η αγάπη σου πολλές φορές είναι σαν τα κρατικά νομίσματα(όχι της Ελλάδας ευτυχώς):
για σένα είναι γνώριμα και σωστά,σε κάνουν πλούσιο στα μέρη σου.για δοκίμασε όμως να τα δώσεις σε μια ξένη χώρα,δεν έχουν καμία αξία.σίγουρα θα σου ζητήσουν να τα "μεταφράσεις" σε νόμισμα που έχει γι'αυτούς αξία.
φτάνοντας στον προορισμό μου όμως,
τίποτα δε μοιάζει να είχε πραγματική αξία.
απλά μικρές αλχημείες του μυαλού με μουσική και τοπία.
