| |
Στα μονοπάτια του Άραχθου
Επάνω στα Τζουμέρκα
Που 'ναι μαζί τ' ανθρώπινα
Με του Θεού τα έργα
Τ' αλώνι, η νύχτα, ο άνεμος
Η πέτρινη η βρύση
Το σύννεφο, η μικροκλησιά
Το καλντερίμι, η δύση
Νυχτώθηκα στο πορφυρό
Του άστρου το μονοπάτι
Ξημέρωσα στο σκοτεινό
Του χρόνου το γινάτι.
-Ποιος είμαι, πώς πορεύτηκα
Πού πάω και πού τραβάω
Ποια χνάρια και ποιον άνεμο
Μοίρα μου ακολουθάω ;
Και μου 'γνεψε η αστροφεγγιά
Και μου αποκρίθη ο βράχος :
Τ' άστρο το εντός σου ακολουθάς
Τρελός Θεός μονάχος
Αιώνες χίλιους στη σειρά
Στου χρόνου την αιώρα
Στ' άνθος του λίβα στο βοριά
Στον πόνο και στη μπόρα.
© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
