| |
Αυτό το ποιημα ειναι για σένα
απλό καθημερνό τραγούδι
άνθος της αρνησιάς λουλούδι
μιας κι όλα κοντά σου είναι ξένα
Πίκρα τα δάκρυα της μοναξιάς
του οίκτου οι ματιές σκοτώνουν.
Κι αν ο χρόνος πολεμά όσα με πληγώνουν
ψυχή μια σπιθαμή είσαι της ερημιάς.
αυτό το ποιημα είναι για μένα
βουβή άψυχη ματιά.
Κελάηδισμα χαράς, λόγια σκορπά
των αλλησμόνητων καιρών το ψέμα.
Γλυκό γαλάζιο του ουρανού
ατέλειωτα αλλάζεις χρώματα
της νύχτας να έπαυες τα κάμώματα
και να ξεθώριαζες στο διάβα του καιρού.
Αυτό το ποιημα είναι για δυο
της αγάπης σου τον λόγο έχασες.
Σαν καημό κρυφό με ξέχασες
και έχω να θυμάμαι μόνο ένα αντίο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
