| |
Και τωρα που μας ξεμεινες σ' ενα σβησμενο μυθο
λες αφορμη πως ητανε η τυχη σου η στραβη
Στους φιλους ειχες χρεωμα οτι σε πηγαν πισω
το χρονο σου πως εχανες μαζι τους ειχες πει
Μες την ατακα ησουνα την επεφτες τριγυρω
κ θηλυκια δεν αφηνες εστω απο ντροπη
Χαριζες σωμα κ ψυχη στης μουσικης τον ηχο
επινες οτι πινεται κ ησουν οτι βγει
Μα τωρα περασε ο καιρος κ εισαι μοναχος σου
οι αναμνησεις σου κι αυτες θηλια εγιναν σφιχτη
Εγω δεν ειμαι κ Θεος για να τον φερω πισω
μα δωρο σου χω δωρο ακριβο αυτη τη συμβουλη
Σαν τυχεις ανθρωπο καλο αγαπησε τον λιγο
και τα σκουπιδια σου μην πας για δωρο στη γιορτη του
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
